“een taal die zegt, kom”

ik wil een taal waarin

‘gewoon’ en ‘anders’

hun langste tijd hebben gehad

een zachte dood sterven

en niemand ooit meer

onzichtbaar kunnen maken

een taal die mensen niet met een woord

buitenspel zet

een taal die zegt, kom

= Babs Gons in ‘doe het toch maar’ =

Vrijdag 21 februari 2025 hadden we met het Onderwijscentrum Brussel onze jaarlijkse teamdag met als centraal thema “een inclusief onderwijssysteem in Brussel, een school voor iedereen”.

We willen hierbij werken aan het creëren van een veilige en kwaliteitsvolle leeromgeving met hoge verwachtingen waarin alle Brusselse leerlingen zich welkom voelen, gewaardeerd worden en kunnen deelnemen aan het leerproces op basis van gelijkwaardigheid, maximale kansen en waar voor iedereen de passende ondersteuning wordt voorzien.

Tijdens de dag wisselden we uit, gingen we aan de slag in workshops en lieten we ons inspireren door externe sprekers, waaronder Beno Schraepen, Joke Boeckx en Eva Trogh.

In mijn inleiding verwees ik ook even naar het werk van Biesta over inclusie. Hij stelt vast dat de zoektocht naar antwoorden voor inclusie vaak gepaard gaat met exclusie: (1) externe exclusie (wie niet voldoet aan de criteria voor inclusie wordt uitgesloten, en (2) interne exclusie (sommigen worden wel opgenomen, maar worden niet evenwaardig behandeld en krijgen minder kansen).  De term ‘inclusie’ vertrekt altijd vanuit een bestaande groep (de norm) die anderen van buiten de groep opneemt… en dit kan dus nooit inclusief zijn. Biesta pleit daarom voor radicale inclusie, waarbij je anticipeert op een ‘inclusie-probleem’ door in te zetten op een samenleving voor iedereen en een school voor iedereen!

En we sloten de dag af met – hoe kan het ook anders – Loin d’ici van Zwangere Guy.

Tout seul, on va toujours plus vite, mais ensemble, on va beaucoup plus loin

Ge kunt zo hard gaan als ge wilt, alleen tesamen keert het tij