We weten dat (kans)armoede één van de grote uitdagingen is van ons grootstedelijk onderwijs en toch is het zo moeilijk om hier als school, leraar of begeleidingsdienst efficiënt mee om te gaan.
Het is natuurlijk een problematiek die onderwijs overstijgt, maar ook binnen het eigen expertisedomein gebeurt er veel te weinig om kinderen die vanuit (kans)armoede aan onderwijs participeren optimaal te begeleiden. De realiteit en complexiteit van armoede kunnen wij niet oplossen. We kunnen vanuit onderwijs wel zoveel mogelijk ontwikkelingskansen creëren voor elk kind! Dit is onze rol, dit is onze verantwoordelijkheid.
Uit een werkdocument van de themagroep Onderwijs & Armoede van het Onderwijscentrum Brussel haal ik het volgende:
Onderwijs kan ervoor zorgen en erover waken…
• dat kinderen en jongeren in armoede sterker worden om de gevolgen van deze armoede niet of minder zwaar aangerekend te krijgen;
• dat kinderen en jongeren leren geloven in eigen talenten en deze zo breed mogelijk ontwikkelen zodat zij van daaruit werken aan hun eigen leefomstandigheden;
• dat de ouders van deze kinderen en jongeren hun sociaal netwerk kunnen versterken en een rol kunnen opnemen die bijdraagt tot een brede ontplooiing van hun kinderen/jongeren.
Daarvoor is het noodzakelijk dat elke school…
• deze brede problematiek (h)erkent met inbegrip van haar eigen rol als team én als individueel personeelslid van dat team;
• daar bewust een beleid voor ontwikkelt én implementeert;
• samenwerkt met andere instanties die mee willen bijdragen aan het versterken van deze leerlingen en hun ouders.
We weten allemaal dat het beleid inzake (kans)armoede versnipperd is en dat het noodzakelijk is om een geïntegreerde aanpak te ontwikkelen. Dit mag echter geen reden zijn om niet vanuit de eigen mogelijkheden de nodige stappen te ondernemen.
Eén opmerking over 'Onderwijs in Brussel is… ontwikkelingskansen voor ELK kind !'