Onderstaand blogbericht verscheen eerder op de website van het Onderwijscentrum Brussel. Een verhaal van ondersteuner Edith over onderwijskundige hulp. (mei 2020, deel 2)
Ze doen het toch maar, de Brusselse leerkrachten!
Zondag 17 mei gaan slapen met een vreemd gevoel: terug naar Brussel sporen, heb ik alles goed voorbereid … ? Ik ga een onrustige nacht tegemoet.
Maandagmorgen 18 mei. Het is zover en opnieuw overvalt me dat vreemde gevoel: een mix van spanning, een beetje vreugde, nieuwsgierigheid en ook wat ongerustheid. Afgelopen nacht maakte ik me zorgen om de kinderen: hoe kunnen we de leerlingen die overvallen worden met emoties bij deze start warm opvangen en ondersteunen bij het afscheid van hun ouder(s)? Zal het voor de kinderen moeilijk zijn om afscheid te nemen van de personen waar ze de hele lockdownperiode dichtbij zijn geweest? Wanneer ik toekom op school, zie ik bekende gezichten druk in de weer om de kinderen die opnieuw starten een warme ontvangst te geven en wegwijs te maken aan de eerste nieuwe regels op school.
De directeur wil me even spreken over het praktische luik van de ondersteuning. We hebben met de leerkrachten afgesproken dat het vandaag echt een dag is om te observeren en te voelen. Wat heeft deze ‘lockdown’ en het coronavirus voor impact op onze leerlingen? Willen ze zelf iets vertellen? Hoe hebben ze zich gevoeld? Wat ervaren ze nu ze terug op school zijn? Voor sommigen in een ander klaslokaal met een andere leerkracht. Hun leerkracht draagt een mondmasker, leerlingen spelen in hun bubbel en niet met andere vriendjes, ze mogen niet zomaar naar de vuilnisbak gaan om hun potlood te slijpen … Het lijkt alsof ze de school opnieuw moeten leren kennen.
Al snel werd duidelijk dat de leerlingen stuk voor stuk écht blij zijn om terug te keren naar school. De leerkracht van het eerste groepje vertelde me dat één leerling het moeilijk had bij het afscheid van mama, in de klas maakten de tranen heel snel plaats voor een enthousiaste lach. Ik sta versteld van de weerbaarheid van alle kinderen!
Samen met de kinderen denken we na over welke spelletjes we kunnen spelen op de speelplaats als we de 1,5 m afstand moeten respecteren. Dat ging vlot! De rest van de dag verloopt aangenaam en is in een wip voorbij. Ik kijk samen met de leerkracht van het laatste groepje terug op deze ‘nieuwe eerste schooldag’. We spreken af dat we via mail nog concreet afspreken over de ondersteuning van volgende week. Eerst moeten we zelf nog wat reflecteren.
En onderweg naar het station denk ik: ze doen het toch maar, de leerkrachten: live lesgeven en leerlingen warm opvangen én lesgeven op afstand. Ze doen het toch maar, de Brusselse ketjes: terug naar school komen, een nieuwe start nemen.
Urban Education 