Tablets in de klas, sociale media, flipping the classroom, digitale prentenboeken, smartboard, apps, MOOC’s, educatieve games,… Onderwijs & ICT zoeken elkaar op! Ze bevinden zich echter vaak in een haat – liefde verhouding om de eenvoudige reden dat doel en middel door elkaar gehaald worden. Bovendien heb je binnen een schoolteam vaak twee groepen tegenover elkaar: de ICT geïnteresseerde leraren enerzijds en leraren die weinig vertrouwd zijn met en weinig heil zien in digitale middelen anderzijds.
Daarom is het belangrijk om ook ICT op een beleidsmatige manier te benaderen op school. Drie vragen zijn hierbij essentieel:
- Op welke manier betekent ICT een meerwaarde om onderwijsdoelen te realiseren?
- Zijn de leerlingen voldoende ICT-vaardig om die meerwaarde (1) effectief te realiseren?
- Zijn de leraren voldoende ICT vaardig om het middel efficiënt te implementeren?
Met deze vragen op teamniveau aan de slag gaan, kan een aanzet zijn om ICT doelgericht een plaats te geven op school en effectief meerwaarde te creëren.
En ja, ik geloof in die meerwaarde, ik geloof in de kracht van ICT om de leerkansen te versterken en te verbreden. De inzet van digitale (hulp)middelen kan de (taal)leeromgeving rijker maken en daarom moeten we werken aan een integratieve benadering van ICT in ons onderwijs, ICT als middel en niet als doel op zich:
“hoe kunnen we het taalaanbod uitbreiden in het belang van anderstalige leerlingen; hoe kunnen we inspelen op de beperkte kennis van de wereld van leerlingen die in armoede opgroeien; hoe kunnen we verlengde instructie in kleine groepen aanpakken; hoe kunnen we de functionaliteit van taken verhogen; hoe kunnen we meer differentiatiemogelijkheden creëren; hoe kunnen we het zelfstandig werken bevorderen;…”
Op elk van deze vragen kunnen digitale (hulp)middelen een element van het antwoord vormen!
Urban Education 