Caroline Pauwels over meditatie…

“Kinderen zijn vaak verwonderd. Waarom is de zee blauw? Waarom wordt het donker? Op een bepaald moment verliezen de meesten van ons die onbevangenheid. Alsof het vuur van de nieuwsgierigheid wordt gedoofd. En dat is jammer. Verwondering geeft het leven kleur en spoort ons aan om valse zekerheden in vraag te stellen…”

In haar prachtige boekje Ode aan de verwondering (2021) schrijft Caroline Pauwels (†, 2022) over meditatie het volgende:

“Leer jezelf kennen. Dat kan wellicht op veel manieren, maar misschien nog het eenvoudigst door regelmatig gewoon op een rustige plek te zitten, de ogen te sluiten, in en uit te ademen, je adem te volgen en je daar op te focussen. En als je je focus kwijtraakt en afgeleid wordt door gedachten die door je hoofd flitsen: gewoon vaststellen dat je wordt afgeleid en opnieuw focussen. En ademen. Nooit vergeten te ademen.

Noem dat meditatie, noem het diepe concentratie. Het gaat er om dat je probeert grip te krijgen op je gedachten, op wat er in je omgaat. Aan zichzelf overgelaten, heeft de geest de neiging om in alle richtingen te gaan, om zich te richten op kleine ergernissen en frustraties, om zichzelf vast te rijden in routineus gezeur. Door je te concentreren kan je leren controle te krijgen over je hoofd en laat je die ergernissen en frustraties niet langer de baas spelen over jou. Dan ontstaat er ruimte om je te verwonderen, om wat gewoon was weer als bijzonder te ervaren, om wat vaststaand leek in vraag te stellen.”