“Learning to be well is not just about your well-being or mine…”(*) (leestip)

In “Well-Being in Schools” (2021) houden Andy Hargreaves en Dennis Shirley een pleidooi voor meer welzijn op school en verbinden ze wetenschappelijke inzichten met een maatschappij- en onderwijsvisie.

Het boek gaat dan ook over meer dan onderwijs. Het plaatst onderwijs binnen de complexe en snel veranderende samenleving en gaat op zoek naar de plaats van welzijn in onderwijsbeleid en -praktijk.

In de eerste delen wordt welzijn in onderwijs gedefinieerd en benaderd vanuit verschillende modellen (oa Maslow, Goleman, Dweck, Mindfulness). Daarna bekijken de auteurs welzijn op school vanuit een ander perspectief met juiste en realistische verwachtingen. Ze waarschuwen ook voor de valkuilen van ‘welzijnsprogramma’s’. Tenslotte zetten ze drie krachten centraal om het beleid en de praktijk rond welzijn in onderwijs te veranderen:

De zoektocht naar persoonlijk en sociaal ‘succes’, over de rol van ongelijkheid (want ongelijkheid zet (mentaal) welzijn van kinderen en jongeren onder druk);
Streven naar een ethisch technologiegebruik, over de kansen en gevaren van digitale middelen (want digitale technologie kan een negatieve impact hebben op het (mentaal) welzijn van kinderen en jongeren);
Een oproep om onze relatie met de natuur te herstellen, over de impact van buiten leren (want beweging en verbinding met de natuur beïnvloeden het (mentaal) welzijn van kinderen en jongeren op een positieve manier).

In het afsluitende hoofdstuk wordt nog deze boodschap meegegeven:

“Well-being has its own value. It is a complement to academic achievement. It helps develop well-rounded people who are also happy and fulfilled. It is a form of success in its own right.”

En enkele citaten om over na te denken…

“Learning to be and learning to live together are not just abstract ideals. They are achievable in real programs and policies that help us connect our own health to the health of the world.”
“If we act as if learning and achievement are the only things that matter, we fall into the trap of what Dutch professor Gert Biesta calls ‘learnification’. Learnification means that anything and everything has to be justified in terms of its impact on learning. Alongside learning, schools are also about how children experience and express awe, wonder, excitement, compassion, empathy, moral outrage at injustice, courage, playfulness, commitment, self-respect, self-confidence and many other emotional and moral qualities in their education. Young people need to experience these things not just because of who they will become in the future but also because of who they are now.”
“Intellectually demanding learning and student well-being can and should go together.” en “The relationship between well-being and academic achievement runs in both directions.”
“Well-being does not mean the same thing for everyone, in every culture.”
“Courage, empathy, truth, knowledge, critical thinking should be as much part of the well-being agenda as mindfulness, self-regulation, positive mindsets and resilience.”
“Notwithstanding the benefits of movements such as mindfulness and resilience, overinvesting our hopes in them can mean we stop looking outward at what’s causing problems in the first place.”
“The convergence of GERM and VUCA in education traps young people in a world that is controlling, competitive and constraining on one side, while being upredictable, unrestrained and insecure on the other.”